Hiverina indray mandeha ety ambonin’ny tany i Jesoa kristy hampiditra ny olona ao amin’ilay jerosalema vaovao. Ny toetra takiany amin’ny olony ambarapahatonga izay andro izay dia ny fiambenana.
Mat.24:42-51: “Koa amin’izany miambena ianareo; fa tsy fantatrareo izay andro hihavian'ny Tomponareo . (...) . Iza moa no mpanompo mahatoky sy manan-tsaina, izay notendren'ny Tompony hifehy ny mpanompony mba hanome azy hanina amin'ny fotoana? Sambatra izany mpanompo izany, raha avy ny Tompony ka hahita azy manao izany . Lazaiko aminareo marina tokoa : Hotendreny ho mpanapaka ny fananany rehetra izy . (...) ”
==> Ny miambina dia ny manantanteraka ny asa sy ny andraikitra izay nomen’ny Tompo ho anao : mizara ny sakafo tokony ho an’ny namana satria natsoina ho mpanapaka sy mpiambina. Ny olona miasa dia tsy matory fa rehefa tsy miasa dia difotry ny torimaso. Ny asa no entina miambina
Mat.25:1-13: “ary amin’izany ny fanjakan'ny lanitra dia ho tahaka ny virijina folo, izay nitondra ny fanalany ka nivoaka hitsena ny mpampakatra (...)
==> Fanoharana ny fanjakan'Andriamanitra amin'ny virijiny folo. Ny solika fitaiza dia ny asa saingy tsy ny asa atao amin’ny hafa intsony toy ny teo ambony fa asam-pinoana ataon’ilay olona ho an’ny tenany mba tsy hitolefika ny finoany fa haharitra hatramin’ny farany. Ny asam-pinoana atao ho an’ny tena dia ny firaisam-panahy mandrakariva amin’ny Tompo. Ny atao hoe mahafantatra ny Tompo dia olona manana firaisana am-panahy Aminy fa tsy ny fahaizana na ny fitanisana ny Torah akory. Na dia voafidiny aza, nefa tsy misy ireo asa hananana firaisam-panahy dia tsy misy hahafantaran’ny Tompo ny olona iray.
Mat.25:14-30: “Fa ny fanjakan'ny lanitra dia tahaka ny olona izay efa handeha ho any an-tany hafa ka niantso ny mpanompony, dia nanolotra azy ny fananany; koa ny anankiray nomeny talenta dimy, ny anankiray roa, ary ny anankiray iray-samy araka izay fahaizany avy(...)
==> Kristy dia nanome talenta ho an’ny mpanompony rehetra araka ny fahaizany avy. Tsy ny isan’ny vokatry ny talenta akory no mety hisokafana na tsy hisokafan’ny varavaran’ny lanitra. Natao hitsarana ny asa natao ny talenta: fahatokisana amin’ny kely. Tsy natory ireo mpanompo ireo fa nampiasa ny talenta nomena azy, nampitombo ny talenta natolotra azy ka rehefa tonga ny Tompony dia lasa nanana anjara ao amin’ilay fanjakana efa nomanina izy ireo.
Ny olona tsy mety miasa fa nandevina ny talenta, nitahiry ny talenta dia natory, tsy nandroso. Tsy ny tsy fahazoana vokatra akory no olana sy nahavery azy fa izy nalaina, tsy nandroso tamin’ny asa. Ny mahatoky dia ny olona miasa araka izay nanendrena azy. Ny fiambenana dia ny mankatoa amin’izay nanendrena anao, mampiasa ny talenta mba tsy hatory fa hanana firaisam-panahy mandrakariva.
Raha nanome hafatra ho an'i Timoty i Paoly dia izao no lazainy :
II.TIM.4:5 "Fa ianao kosa mahonona tena amin'ny zavatra rehetra , miareta fahoriana , ataovy ny asan'ny evanjelista , tanteraho ny fanompoanao" . Ny teny hoe "kosa" dia azo adika fa misy olona hafa tsy mahonon-tena, tsy mitovy amin’I Timoty. Navahana mihitsy I Timoty, tsy mahazo mampitovy tena amin’ny olona izay tsy mihevitra ny famonjena azy. Misy mpanompon’Andriamanitra dia mipetraka amin’ny toerana mahapanompo azy fotsiny: izay hahavitana ny asa fotsiny ihany no ataony, izay notakiana ihany no tratrariny, tsy mieritrertra ny amin’izay ho famonjena azy: ity no nasaina nataoko, ataoko io dia mijanona aho. Hadinony fa izy anie ka mpanompo mila mitazona ny famonjena, adinony fa mbola hitsarana azy anie io fanompoana io ka tsy maintsy mahonon-tena amin’ny zavatra rehetra. Ny mpanompo mibanjina ny famonjena azy dia tsy zara fa manao ny asa napetraka aminy, tsy manao izay hahavitana fotsiny fa mpanompo sahy mampitombo raharaha, manitatra mba hahazoany mihazona ny famonjena azy. Ny olona manana ny fanahin’Andriamanitra, rehefa nofidiana ho mpanompo marina tokoa dia lazainy hoe
tsy ataoko ho mpanompo intsony ianareo, fa ny mpanompo tsy mahalala izay ataon’ny Tompony, fa efa ataoko hoe sakaiza ianareo. Ka rehefa tonga sakaiza ianao dia izay ao antsain’ilay nifidy antsika no ezahintsika fantarina ary ezahintsika tratrarina ary dia ataontsika eo amin’ny fanompoana izany. Izany no mahatonga ny mpanompo ho sahy manita-draharaha, sahy mampitombo ny asa izay napetraka eo am-pelatanany satria tsy mpikarama izy fa efa tonga sakaiza, tonga anisan’ny zanak’andriamanitra, miara-miombon’antoka amin’ilay Kristy nandray azy ho rahalahy sy anabavy. Ny mpanompo mikendry amin’ny famonjena azy dia tsy maintsy ho mpanompo mahay manavaka, tsy hampitovy tena amin’ny mpanompo miadaladala raha misy izany, tsy hampitovy tena amin’ny olona tsy nandray fiantsoana, any ivelan’ny fanjakan’andriamanitra. Ny olom-boafidy dia manana anjara famonjena ho azy, ary eo ampahantanterahana izany dia tsy maintsy mikendry hihazonana io famonjena io; tsy hahavery an’io famonjena io satria ho amin’izany indrindra no hifidianana sy niantsoana azy.
Any am-pifatorana I Paoly no manoratra ny taratasy ho an’I Timoty eto. Miaritra fahoriana ary fatany fa helohina ho faty izy noho ny fitoriany ny filazantsara. Na izany aza, tsy mieritreritra ny hitsoaka eo anoloan’izany toe-javatra izany I Paoly. Ny mpanompo mibanjina ny famonjena azy dia mivonona hiaritra ny zavatra rehetra mety aterak’io fitoriana ny filazantsara io. Raha mandroaka devoly isika, manafaka ny olona voageja; tsy hipetrapetraka fotsiny satana fa manana ny valifaty homaniny izy mba hamelezany ihany koa. Tsy maintsy mivonona isika, ary tsy mitsoaka ny zava-mahamay mety hahakasika ny tenany sy ny nofony fa mpanompo vonon-kiaritra ho vavolombelona, fa ao anatin’izany no ahazoana fahavelomana. Raha miara-miharitra amin’I Kristy isika, dia miara-manamboninahitra aminy koa. Meteza ho vavolombelon’ny Tompo hatramin’ny fahafatesana. Izany no takiana koa aoka ianao ho mahatoky mba azahoanao ny satro-boninahitry ny fiainana. Nahantanteraka ny fihazakazahany izy, nitahiry ny finoana ary tehirizina ho azy ny satroboninahitry ny fahamarinana.
Tsy ny zavatra mangidy ihany no banjinin’ny mpanompo fa mahatazana ihany koa ny zavatra tsara, ny fiainana, ny fifaliana, ny fiadanana, ny satro-boninahitra izay omena azy ao amin’io lalana diaviny sy fanompoana tanterahany io. Tsy maintsy tsaroana mandrakariva io. Raha tsaroana fa misy satro-boninahitra omena, misy fiainana feno fifaliana hiarahako manana amin’I Kristy, lasa tsy zavatra maharary, tsy zavatra sarotra akory izay rehetra manodidina anao. Mora ny fifehezan-tena rehetra raha tsaroana izany satro-boninahitra miandry. Na efa atolotra sy melohina ho faty aza, akaiky ny andro fialana, eo anoloan’izany dia mahatoky izy fa olona voavonjy, manana toky sy antoka tsara ny amin’ny famonjena. Tsy mimenomenona hoe izao sy izao ve no vitako tamin’ny fitoriana dia izao no manjo ahy, izao ve no mba valim-pitiako nefa betsaka ny fanompoana vitako, … tsy ravan’izany ny fiadanana hihaona amin’ilay Tompo nifidy azy, tsy ravan’izany ny fahazoany antoka an’ilay satro-boninahitra ho azy. Ka tsy izay fiampangana na fitoriana sy fanamelohana ataon’izao tontolo izao no milaza fa olom-boaozona izy fa manana toky izy fa voavonjy. Indrisy, mapalahelo sy mampitomany ny mahita mpanompon’Andriamanitra manadino ilay satro-boninahitra, fiainana efa nokasaina omena azy. Toa fireharehana no himatimatesan’ny sasany, fieboeboana ho manana fahalalana mihoatra noho ny hafa, ny firazanana sy ny fiverenana amin'ny maha-jiosy no toriana sy hezahan'ny hafa, tataovan-doza, lasa fahafatesana no miandry.
Ny voninahitra ho an'Andriamanitra irery ihany
