Miarahaba antsika amin'ny Anaran'i Kristy. Ny fiadanany sy ny fahasoavany anie hanenika ny fotsika sy ny fiainantsika manontolo.
Ambara ombieny ombieny fa izay nandray an'i Jesosy dia tonga zanak'Andriamanitra. Ary izay zanak'Andriamanitra dia manana ny mazàva satria "Fahazavàna" Ilay niantso antsika. Nambarany mihitsy aza ny hoe fahazavan'izao tontolo izao isika zanak'Andriamanitra (
Matio 5/14).
Manao ahoana ny fahazavàna ao anatitsika? "
Dia hoy Jesosy taminy: Mbola kely ihany ny hitoeran'ny mazava aminareo. Mandehàna, raha mbola manana ny mazava hianareo, mba tsy hahatratra anareo ny maizina; fa izay mandeha amin'ny maizina dia tsy mahalala izay alehany." (
Jaona 12/35).
Ny hevitry ny teny hoe "
mandehàna" eto dia hoe mitombo sy miroso amin'ny lafiny rehetra: amin'ny fahalalàna an'Andriamanitra, amin'ny finoana sy fahatokiana Azy, amin'ny ara-panahy.
Indro misy tantara kely zaraina amintsika (nalaina tamina toriteny reko):
Nandalo ity trano iray ity lahiantitra (97 taona). Nahatazana tovovavy (17 taona) teo an-davarangana ambony izy ka indro fa nandondòna teo amin'ny varavarana. Tonga dia takatr'ity tovovavy ny tiany hahatongavana ka lasa izy nihidy aman-trano ka tsy nivoaka mihitsy.
Namoha ny varavarana ny rain'ilay tovovavy ka niarahaba sy nanontany ity lahiantitra. Tsy izany, hoy ity farany, fa hangataka ny tànan'ny zanakao vavy aho (hampakatra azy ho vady) fa hampiadaniko izy. Hosoratako aminy ny harenabeko ka izy no handova ahy rehefa maty aho...
Tsy misy azoko atao, hoy ilay rain'ny zazavavy. Tsy afaka ny hanery azy aho, manana ny safidiny izy, ary ny hitoetra ato an-tranoko no tiany satria vao nahita anao izy dia nihidy ao amin'ny efitranony.
Isika no sarin'ilay tovovavy (fiangonana = tarana-behivavy). Tsy azo terena isika fa manana safidy. (Raha izaho aloha dia hitoetra ao an-tranon'ilay ray aho e!). Ny rain'ilay tovovavy dia maneho an'Andriamanitra. Nanana safidy tsara ilay tovovavy. Fantany fa tsy misy antenaina intsony amin'ity lahiantitra, na ny hanafosafo azy aza toa mampiahotra fa miketroketrona daholo...
Tsy iza no tiana hambara amin'ity lahiantitra fa ity izao tontolo izao ity. Tsy manan-katolotra ho antsika izy, ho avy heniky ny faharatsiana no atolony, fahapotehana no asetriny ny soa omena azy.
Tandremo, ry havako malala, fa fitaka no avelatr'ity izao tontolo izao ity eo anoloantsika. Miezaka ny hamono ny fahazavàna aty anatitsika izy. Hasambarana vetivety no atolony, harena mandalo sy mety ho arafesina sy kikisan'ny kalalao no omeny. Ataony izay ifikiran'ny fon'ny olona amin'ity tany ity. Fahatsaràna ivelany maharoboka no asehony nefa fahamaizinana no ao ambadika.
Ohatra: sintoniny amin'ny alalan'ny tarehim-bola goavana ny olona ka maro no miraparapa satria te hanan-karena. Lasa fitiavam-bola no mibaiko ilay olona. Tsy miantehitra amin'Andriamanitra izy, tsy mitoky amin'Ilay Tompon'ny zavatra rehetra satria any amin'ny harena ny fony. Kanefa:
"Ny harena azoazo foana dia mihena làlandava; Fa izay mahavatra mitsimpona no mampitombo" Ohabolana 13/11.
Tsy izany ihany, ao koa ny hira mankarary fo sy mampatsiahy ny lasa (na dia tsara aza ny firindrany , melôdiany); fifaliana mandalo ny any amin'ny alim-pandihizana ary mitarika fahafatesan'ilay fahazavàna ao anaty mihitsy izany (olona miboridandridana no hita any, zava-mahadomelina no aroso, dihy mamoafady...); ao koa ny sary peta-drindrina ao an-trano ("poster"): mety ho tsara tarehy nefa misy fanahy miasa ao ambadika ka mitarika ny olona hijangajanga sahady...
Mbola lava ny lisitra fa tsy ho ary voatanisa eto izany. Izany rehetra izany dia mety tsy noho ny sitrapontsika olombelona fa nataon'ilay fahavalo (devoly) hanosika ny filàna ao anaty (sahala amin'ny dokam-barotra ihany io: "publicité" e!). Ataovy ao an-tsaina nefa fa hihemorana no hevitr'izany rehetra izany. Tsofiny amin'ny alalan'ny hita maso sy ren'ny sofina ilay fahazavàna ao anatin'ny olona ka hiraparapa aoa anaty haizina izy amin'ny farany. Satria efa zatra ka tsy afaka intsony:
"...fa izay mandeha amin'ny maizina dia tsy mahalala izay alehany." (
Jaona 12/35). Ny tanjony dia ny hamono ny fahazavàna ao anatin'ny olona hatrany.
Matoa Jesosy milaza hoe "
mba tsy hahatratra anareo ny maizina" dia te hilaza Izy hoe "manenjika antsika ny maizina". Koa noho izany, ndeha isika hitoetra eo ambanin'"Ilay Fahazavàna Mandrakizay" dia Jesosy izany. Fantatsika fa izay miara-mandeha amin'Andriamanitra dia manana ny fahazavàny.
Ny hoe "
mandehàna" eto dia baiko ny hikisahantsika avy amin'ny toerana iray mankany amin'ny toerana hafa, toerana tsaratsara kokoa.
Ny tanjon'i Jesosy ny amintsika dia ny hitovy Aminy. Mety hilaza angamba isika hoe hitovy amin'Andriamanitra ve izany isika?
Eny ny valiny:
"mandra-pahatongantsika rehetra ho amin'ny firaisan'ny finoana sy ny fahalalàna tsara ny Zanak'Andriamanitra, ka ho lehilahy lehibe, mahatratra ny ohatry ny halehiben'ny fahafenoan'i Kristy" (
Efesiana 4/13).
Noho izany, rehefa manao zavatra sy manapa-kevitra isika dia aoka isika hanontany ny tenatsika foana ka hanao hoe: "raha i Jesosy no teo amin'ny toerako, hanao ity zavatra ity ve Izy?" : fomba fiakanjo, fiteny, fihetsika, fanao, mozika renesina, toerana aleha ...
Apetraho foana hoe: mampandroso ahy hahatratra ny fahafenon'i Kristy ve izao ataoko izao? Ao anatin'ny drafitr'Andriamanitra ve aho raha mandray ity fanapahan-kevitra ity? manimba ny tempolin'Andriamanitra ve ity zavatra haniko ity (oh: zava-mahadomelina, sakafo be loatra na matsiro loatra...)?
Fa anio aloha dia dingana iray no angatahin'i Kristy amintsika: "
Mandehàna, raha mbola manana ny mazava hianareo, mba tsy hahatratra anareo ny maizina..." Jaona 12/35. Dingana mankany amin'ny fahatanterahana izany. Ny Fanahy Masina anie hanoro làlana antsika avy amin'izao hafatra izao ka hahatonga antsika hahatratra ny
"ohatry ny halehiben'ny fahafenoan'i Kristy". Aoka ny hahatratra izany fitoviana amin'i Kristy izany no tanjontsika fa tsy ny haizina no hahatratra antsika.
Moa ve hanaiky ilay lahiantitra isika ka ho tia azy fatratra (tsy ho koriko) sy hianoka amin'ny harem-beny nefa ho simba ny ampitsotsika? nefa potika ny mandrakizaintsika? Anjarantsika ny mieritreritra.
Ny Voninahitra aman-dera sy ny hoby aman-daza anie ho an'Andriamanitra irery ihany. Ary ny fiadanana ho antsika izay manaiky ny hitoetra ao amin'Ilay Fahazavàna sy mandeha amin'ny fahazavàny.
