MAHØVA
1. YDIFAS
(
17/03/2014 23:51)
Amin-kafaliana lehibe no iarahabàna antsika amin’ny Anaran’i Jesosy Kristy.
Ny Fahasoavan’Andriamanitra sy ny Fiadanan’i Kristy Jesosy Tompontsika anie ho amintsika tsirairay avy.
Voambàra ombieny ombieny fa mikatsaka tontolo tsaratsara kokoa ny olombelona tsy an-kanavaka. Re (heno) maneran-tany ny antsoantso mba hisian’ny filaminana, hitsaharan’ny ady sy ny famonoan’olona, ny hihavanan’ny olona rehetra ary indrindra ny hampanjàka ny fifankatiavana.
Nahoana nefa no tsy mety ho tanteraka izany? Toa tsy hita mihitsy ny fomba ahatongavana amin’izany?
Satritsika hiova ho tsara (na fanahy io na toetra) ny olona manodidina antsika. Toa tiantsika ny hiaina am-pilaminana sy am-piadànana toa ny voalaza etsy ambony. Eny, na isika ihany koa aza te hiova hihatsara nefa toa tsy afa-manoatra, toa tsy manana hery handresena ny faharatsiana. Miara-manaiky ihany koa anefa isika fa tsy mbola mahatratra ny fahatanterahana amin’izany fahatsaràna izany.
Soa ihany anefa, fa teo Jesosy manambara amintsika hoe: “Koa raha ny Zanaka no hahafaka anareo, dia ho afaka tokoa hianareo” (Jaona 8/37).
Raha dinihina io Teny io dia avy amin’i Jesosy ilay fanafàhana fa tsy avy amintsika, tsy avy amin’ny heritsika, tsy avy amin’ny fahatsarantsika “Fa fahasoavana no namonjena anareo amin’ny finoana; ary tsy avy aminareo izany, fa fanomezana avy amin’Andriamanitra; tsy avy amin’ny asa f’andrao hisy hirehareha” (Efesiana 2/8)
Izany hoe, na dia maniry ny hiova aza isika, eny, fa na dia manao ezaka ny ho tsara aza dia tsy ho tanteraka (tsy haharitra no marimarina kokoa) izany. Mety misy ihany ny fiovàna fa vetivety ihany.
Ohatra: fantatro daholo ny fahalemeko, ny faharatsiako ary ny fahazaran-dratsiko nefa toa sarotra amiko ny hiala amin’izany. Indraindray aza ny hafa no mahita ireo tsy mety ataoko (azo oharina amin’ny olona iray ao amin’ny haizina ny olona tsy mahatsapa sy tsy mahita ny ataony).
Inona ary no tokony ataontsika? Ary inona no angatahin’Andriamanitra amintsika?
Tsotra ihany! Afaka ny hanaiky ve isika amin’ity anio ity fa Andriamanitra irery ihany no mahòva antsika ho tsara?
Minoa fa Izy irery ihany no Mpanafaka antsika. Any Aminy ny “fanalahidin’ny fanafahana” antsika. Koa manatòna Azy raha te ho afaka isika, minoa izany Fahefàn’Andriamanitra izany izay manaisotra antsika avy ao amin’ny faharatsiana ho amin’ny fahatsaràna izany.
Inona aza no tiantsika hiova eo amin’ny fiainantsika? Inona ny fahalemena tiantsika hialàna? Ny fahotàna mamatotra antsika? Na hoe tiantsika hiova ho tsara (araka an’Andriamanitra) ve ny mpiara-belona amintsika? (satria reraka amin’ny toetran’izy ireo isika)? “Raha ny Zanaka no hahafaka, dia HO AFAKA TOKOA isika”.
Ny hoe “olona afaka” dia olona tsy voafatotra intsony (amin’ny ankapobeny), olona nandao ny fahamaizinana (tranomaizina, gadra) ho amin’ny fahazavàna, olona tsy voagejan’inon’inona intsony.
Tsy misy valaka amin’izany ihany koa ny miaraka amin’Andriamanitra; rehefa nafahana ny olona iray dia tsy miaina intsony ao amin’ny fahamaizinana intsony, olona efa nohazavain’ny Tenin’Andriamanitra ary nandao ny haizina ka mizotra amin’ny fahazavàna (fahamarinana no tiana hambara satria “Ny Teninao no Fahamarinana “ hoy ny Jaona 17/17).
Raiso ary fa fahazavàna ho antsika ity Tenin'Andriamanitra tonga amintsika anio ity ka hanaisotra ny haizina rehetra any anatitsika any (Ny Tenin'Andriamanitra ihany koa dia toa ny fitaratra ahafahantsika manitsy izay mivilana rehetra eo amintsika. Koa araraoty e!)
Ary ankehitriny, hoy Jesosy: “Mankanesa atÿ Amiko, hianareo rehetra izay miasa fatratra sy mavesatra entana, fa Izaho no hanome anareo fitsaharana” (Matio 11/28).
Miantso ahy sy ianao ny Tompo anio hanao “takalo”: izay manavesatra antsika, izay manahirana antsika, indrindra fa izay mamatotra antsika (na fahotàna, na fahazaran-dratsy…) atakalony FITSAHARANA. Izany hoe, ratsy atakalo tsara (raisin’i Jesosy ny ratsy dia omen any tsara isika), ny gadra ("chaine") soloiny peratra (fahefàna) na satro-boninahitra mandrakizay.
Izy no efa niteny fa MAHAFAKA antsika, inona no mbola isalasalantsika e? “Moa misy zava-mahagaga tsy hain’Andriamanitra va?” (Genesisy 18/14a; Jeremia 32/27)
Angamba efa nanandrana zavatra maro isika, efa nitady vahaolana tamin’olona betsaka izay milaza fa mahavita manafaka, efa nitety toerana maro nefa tsy nahita vokatra sy tsy nahita fiovàna? Mety efa kivy sy very hevitra mihitsy aza?
Ny Andriamanintsika dia mahay ny zavatra rehetra, Mpanasitrana, Mpanafaka, Mpamela heloka, Tompon’ny Fahefàna sy ny Fiadanana. Mino izany va ianao? “Raha mino ianao dia ho hitanao ny Voninahitr’Andriamanitra” (Jaona 11/40)
Fantaro ihany koa anefa fa tsy ho afaka mihitsy isika raha tsy Jesosy no manafaka antsika. Azontsika atao ny mitady fa ho reraka fotsiny isika satria “…tsy misy famonjena amin’ny hafa; fa tsy misy anarana hafa ambanin’ny lanitra nomena ny olona izay ahazoantsika famonjena” (Asa 4/12) afa-tsy ny Anaran’I Jesosy irery ihany (Vakio Asa 4 manomboka amin’ny andininy faha-8 hatramin’ny faha-12)
Sy ny hoe: “…Ambony lavitra noho ny fanapahana rehetra sy ny fahefàna sy ny hery sy ny fanjakàna ary ny anarana rehetra izay tononina, tsy amin’izao fiainana izao ihany, fa amin’ny ho avy koa, dia NAMPANAIKY NY ZAVATRA REHETRA ho eo ambanin’ny Tongony Izy ka nanao Azy ho Lohany MANAMPAKA NY ZAVATRA REHETRA ho an’ny fiangonana”. (Efesiana 1/21-22)
Ary ny hoe: “…mba ho amin’ny Anaran’i Jesosy no ANDOHALEHAN’NY LOHALIKA REHETRA, na ny any an-danitra, na ny etÿ an-tany, na any ambanin’ny tany, sy HANEKEN’ny LELA REHETRA fa Jesosy Kristy no Tompo ho Voninahitr’Andriamanitra Ray.” (Filipiana 2/9)
Koa aza misalasala intsony fa manatòna an’I Jesosy fa Izy irery ihany no mahòva sy mahafaka antsika ary indrindra mamindra fo amintsika mandrakariva.
Raha misy marary amin’izao fotoana izao, Jesosy no Mpanasitrana, minoa Azy fa hainy izany; raha mbola voafatotry ny fahazaran-dratsy na zava-mahadomelina, Jesosy no Mpanafaka ary miantso Izy anio hoe: “Avia, fa efa inty an-Tanako inty ny fanalahidin’ny fanafahana anao”. Efa navelany sahady ny heloka rehetra vitatsika.
Ho antsika mangetaheta fiovàna sy fanafahana ary fanasitranana ho an’ny havantsika, mandehàna araka ireo Tenin’Andriamanitra ireo (inoy) dia ento am-bavaka ny havantsika fa hiseho ny Voninahitr’Andriamanitra.
Aza kivy na very hevitra fa mahereza fa tena tia antsika Jesosy ary efa voaheloka noho ny fahotantsika Izy mba hahatonga antsika ho afaka satria “Kristy nanavotra anay taminny ozon’ny lalàna, satria tonga voahozona hamonjy anay Izy; fa voasoratra hoe: voahozona izay rehetra mihantona amin’ny hazo” (Galatiana 2/13) ary “ho amin’ny fanafahana no nanafahan’i Kristy antsika; ka tomoera tsara, fa aza mety hohazonin’ny zioga fanndevozana intsony” (Galatiana 5/1)
Aoka ho an’Andriamanitra irery ny Voninahitra mandrakizay mandrakizay ary ho tonga amintsika mangetaheta ny ho afaka ny Fiadànana avy amin’ny fanafàhany sy ny fiovàna araka ny Fahefan’Andriamanitra. Amen
Ny Fahasoavan’Andriamanitra sy ny Fiadanan’i Kristy Jesosy Tompontsika anie ho amintsika tsirairay avy.
Voambàra ombieny ombieny fa mikatsaka tontolo tsaratsara kokoa ny olombelona tsy an-kanavaka. Re (heno) maneran-tany ny antsoantso mba hisian’ny filaminana, hitsaharan’ny ady sy ny famonoan’olona, ny hihavanan’ny olona rehetra ary indrindra ny hampanjàka ny fifankatiavana.
Nahoana nefa no tsy mety ho tanteraka izany? Toa tsy hita mihitsy ny fomba ahatongavana amin’izany?
Satritsika hiova ho tsara (na fanahy io na toetra) ny olona manodidina antsika. Toa tiantsika ny hiaina am-pilaminana sy am-piadànana toa ny voalaza etsy ambony. Eny, na isika ihany koa aza te hiova hihatsara nefa toa tsy afa-manoatra, toa tsy manana hery handresena ny faharatsiana. Miara-manaiky ihany koa anefa isika fa tsy mbola mahatratra ny fahatanterahana amin’izany fahatsaràna izany.
Soa ihany anefa, fa teo Jesosy manambara amintsika hoe: “Koa raha ny Zanaka no hahafaka anareo, dia ho afaka tokoa hianareo” (Jaona 8/37).
Raha dinihina io Teny io dia avy amin’i Jesosy ilay fanafàhana fa tsy avy amintsika, tsy avy amin’ny heritsika, tsy avy amin’ny fahatsarantsika “Fa fahasoavana no namonjena anareo amin’ny finoana; ary tsy avy aminareo izany, fa fanomezana avy amin’Andriamanitra; tsy avy amin’ny asa f’andrao hisy hirehareha” (Efesiana 2/8)
Izany hoe, na dia maniry ny hiova aza isika, eny, fa na dia manao ezaka ny ho tsara aza dia tsy ho tanteraka (tsy haharitra no marimarina kokoa) izany. Mety misy ihany ny fiovàna fa vetivety ihany.
Ohatra: fantatro daholo ny fahalemeko, ny faharatsiako ary ny fahazaran-dratsiko nefa toa sarotra amiko ny hiala amin’izany. Indraindray aza ny hafa no mahita ireo tsy mety ataoko (azo oharina amin’ny olona iray ao amin’ny haizina ny olona tsy mahatsapa sy tsy mahita ny ataony).
Inona ary no tokony ataontsika? Ary inona no angatahin’Andriamanitra amintsika?
Tsotra ihany! Afaka ny hanaiky ve isika amin’ity anio ity fa Andriamanitra irery ihany no mahòva antsika ho tsara?
Minoa fa Izy irery ihany no Mpanafaka antsika. Any Aminy ny “fanalahidin’ny fanafahana” antsika. Koa manatòna Azy raha te ho afaka isika, minoa izany Fahefàn’Andriamanitra izany izay manaisotra antsika avy ao amin’ny faharatsiana ho amin’ny fahatsaràna izany.
Inona aza no tiantsika hiova eo amin’ny fiainantsika? Inona ny fahalemena tiantsika hialàna? Ny fahotàna mamatotra antsika? Na hoe tiantsika hiova ho tsara (araka an’Andriamanitra) ve ny mpiara-belona amintsika? (satria reraka amin’ny toetran’izy ireo isika)? “Raha ny Zanaka no hahafaka, dia HO AFAKA TOKOA isika”.
Ny hoe “olona afaka” dia olona tsy voafatotra intsony (amin’ny ankapobeny), olona nandao ny fahamaizinana (tranomaizina, gadra) ho amin’ny fahazavàna, olona tsy voagejan’inon’inona intsony.
Tsy misy valaka amin’izany ihany koa ny miaraka amin’Andriamanitra; rehefa nafahana ny olona iray dia tsy miaina intsony ao amin’ny fahamaizinana intsony, olona efa nohazavain’ny Tenin’Andriamanitra ary nandao ny haizina ka mizotra amin’ny fahazavàna (fahamarinana no tiana hambara satria “Ny Teninao no Fahamarinana “ hoy ny Jaona 17/17).
Raiso ary fa fahazavàna ho antsika ity Tenin'Andriamanitra tonga amintsika anio ity ka hanaisotra ny haizina rehetra any anatitsika any (Ny Tenin'Andriamanitra ihany koa dia toa ny fitaratra ahafahantsika manitsy izay mivilana rehetra eo amintsika. Koa araraoty e!)
Ary ankehitriny, hoy Jesosy: “Mankanesa atÿ Amiko, hianareo rehetra izay miasa fatratra sy mavesatra entana, fa Izaho no hanome anareo fitsaharana” (Matio 11/28).
Miantso ahy sy ianao ny Tompo anio hanao “takalo”: izay manavesatra antsika, izay manahirana antsika, indrindra fa izay mamatotra antsika (na fahotàna, na fahazaran-dratsy…) atakalony FITSAHARANA. Izany hoe, ratsy atakalo tsara (raisin’i Jesosy ny ratsy dia omen any tsara isika), ny gadra ("chaine") soloiny peratra (fahefàna) na satro-boninahitra mandrakizay.
Izy no efa niteny fa MAHAFAKA antsika, inona no mbola isalasalantsika e? “Moa misy zava-mahagaga tsy hain’Andriamanitra va?” (Genesisy 18/14a; Jeremia 32/27)
Angamba efa nanandrana zavatra maro isika, efa nitady vahaolana tamin’olona betsaka izay milaza fa mahavita manafaka, efa nitety toerana maro nefa tsy nahita vokatra sy tsy nahita fiovàna? Mety efa kivy sy very hevitra mihitsy aza?
Ny Andriamanintsika dia mahay ny zavatra rehetra, Mpanasitrana, Mpanafaka, Mpamela heloka, Tompon’ny Fahefàna sy ny Fiadanana. Mino izany va ianao? “Raha mino ianao dia ho hitanao ny Voninahitr’Andriamanitra” (Jaona 11/40)
Fantaro ihany koa anefa fa tsy ho afaka mihitsy isika raha tsy Jesosy no manafaka antsika. Azontsika atao ny mitady fa ho reraka fotsiny isika satria “…tsy misy famonjena amin’ny hafa; fa tsy misy anarana hafa ambanin’ny lanitra nomena ny olona izay ahazoantsika famonjena” (Asa 4/12) afa-tsy ny Anaran’I Jesosy irery ihany (Vakio Asa 4 manomboka amin’ny andininy faha-8 hatramin’ny faha-12)
Sy ny hoe: “…Ambony lavitra noho ny fanapahana rehetra sy ny fahefàna sy ny hery sy ny fanjakàna ary ny anarana rehetra izay tononina, tsy amin’izao fiainana izao ihany, fa amin’ny ho avy koa, dia NAMPANAIKY NY ZAVATRA REHETRA ho eo ambanin’ny Tongony Izy ka nanao Azy ho Lohany MANAMPAKA NY ZAVATRA REHETRA ho an’ny fiangonana”. (Efesiana 1/21-22)
Ary ny hoe: “…mba ho amin’ny Anaran’i Jesosy no ANDOHALEHAN’NY LOHALIKA REHETRA, na ny any an-danitra, na ny etÿ an-tany, na any ambanin’ny tany, sy HANEKEN’ny LELA REHETRA fa Jesosy Kristy no Tompo ho Voninahitr’Andriamanitra Ray.” (Filipiana 2/9)
Koa aza misalasala intsony fa manatòna an’I Jesosy fa Izy irery ihany no mahòva sy mahafaka antsika ary indrindra mamindra fo amintsika mandrakariva.
Raha misy marary amin’izao fotoana izao, Jesosy no Mpanasitrana, minoa Azy fa hainy izany; raha mbola voafatotry ny fahazaran-dratsy na zava-mahadomelina, Jesosy no Mpanafaka ary miantso Izy anio hoe: “Avia, fa efa inty an-Tanako inty ny fanalahidin’ny fanafahana anao”. Efa navelany sahady ny heloka rehetra vitatsika.
Ho antsika mangetaheta fiovàna sy fanafahana ary fanasitranana ho an’ny havantsika, mandehàna araka ireo Tenin’Andriamanitra ireo (inoy) dia ento am-bavaka ny havantsika fa hiseho ny Voninahitr’Andriamanitra.
Aza kivy na very hevitra fa mahereza fa tena tia antsika Jesosy ary efa voaheloka noho ny fahotantsika Izy mba hahatonga antsika ho afaka satria “Kristy nanavotra anay taminny ozon’ny lalàna, satria tonga voahozona hamonjy anay Izy; fa voasoratra hoe: voahozona izay rehetra mihantona amin’ny hazo” (Galatiana 2/13) ary “ho amin’ny fanafahana no nanafahan’i Kristy antsika; ka tomoera tsara, fa aza mety hohazonin’ny zioga fanndevozana intsony” (Galatiana 5/1)
Aoka ho an’Andriamanitra irery ny Voninahitra mandrakizay mandrakizay ary ho tonga amintsika mangetaheta ny ho afaka ny Fiadànana avy amin’ny fanafàhany sy ny fiovàna araka ny Fahefan’Andriamanitra. Amen